Kołysała Słowo
w sercu

Msza o świcie:

EWANGELIA (Łk 2, 15-20)
Pasterze znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę

Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili między sobą: «Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił».

Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli.

Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.

Maryja z miłością przyjęła do serca słowo Boga. Tak jak Oblubienica przyjmuje Oblubieńca. Wówczas Duch Najwyższego osłonił Ją obłokiem swojej miłości (jak kiedyś osłaniał lud wybrany na pustyni) ^[72] i zamienił Jej łono w swoje tabernakulum. To był moment najpiękniejszy ze wszystkich, które do tej pory przeżyła, gdy pod swoim sercem poczuła i usłyszała bijące serce Boga. Jej Syn – Bóg, „szeptał” do Jej serca: „Ukochałem cię odwieczną miłością” (Jr 31, 3).
 

Łukasz zwraca szczególną uwagę na serce Maryi. Jego redakcyjne zamierzenie ma głębszy sens. Biblia nie zajmuje się bynajmniej anatomią ludzkiego serca. Zajmuje się duchowością i moralnością. W Biblii kardia to siedlisko życia duchowego. Przechowuje najskrytsze dążenia i ludzkie pragnienia. Serce według Biblii to po prostu sumienie, najbardziej intymny ośrodek naszej osoby. Na głębinach serca pozwala się poznać Bóg. Teofanes Rekluz powiedział, że serce to „sala, w której przyjmowany jest Bóg” (por. Ap 3, 20).
 

Maryja przyjmuje słowo Boże, zachowuje i rozważa je w sercu bez względu na sytuacje i okoliczności. Gdy pewnej nocy znalazła się w cuchnącej stajni, pośród stajennego barłogu, w warunkach, w jakich przechowuje się zwierzęta, w sercu niezmiennie przechowywała Słowo, od anielskiego lectio w rodzinnym domu w Nazarecie, przez ciężką podróż w dziewiątym miesiącu ciąży, aż po stajnię w Betlejem. Kołysała i rozważała Słowo w swoim sercu.
 

Jaka kultura musiała panować w stajni tamtej nocy, gdy Maryja rodziła Jezusa! Kiedy Bóg zmieniał stajnię w swój dom, a żłób w swoją kołyskę, kiedy na pierwszych powierników Pięknej Nowiny wyznaczył pasterzy, uchodzących w opinii rabinów za ludzi nieczystych, wykluczonych na margines życia religijnego; Maryja, widząc wszystko, rozważała o tym w sercu. Inni się dziwili (ethaumasan) (por. Łk 2, 18), a Ona jedna medytowała: zachowywała (syneterei) te sprawy (rhemata), łącząc (symballousa) je w sercu (en te kardia) (por. Łk 2, 19).
 

fragment: Krzysztof Wons SDS, Cała piękna. Maryja, Wydawnictwo Salwator, Kraków 2017, s. 100-102.