Tabernakulum

Trudno nam zrozumieć, dlaczego usuwa się tabernakulum z głównego ołtarza w inne miejsce, mimo sprzeciwu wiernych?

Najbardziej uderzającą osobliwością świątyni katolickiej jest "wieczna lampka", paląca się dzień i noc w pobliżu znajdującej się na poczesnym miejscu szafki - tabernakulum. Katolik przy wchodzeniu i wychodzeniu z kościoła przestrzega zwyczaju nabożnego zginania kolana przez tabernakulum. Tu przechowuje się pozostałe po Mszy świętej konsekrowane Hostie (które stały się Ciałem Chrystusa), aby móc o każdej porze zanieść je chorym, a także oddawać cześć. Przechowuje się tam też jedną dużą Hostię, aby ją wystawić w monstrancji podczas uroczystych nabożeństw.

Przed tabernakulum chętnie spędzają na klęczkach całe godziny pogrążeni w cichej modlitwie wierni, ponieważ czują się tu szczególnie blisko Chrystusa, który "rozbił swój namiot wśród nas". Obecne prawo kanoniczne zarządza, by tabernakulum "było umieszczone w odznaczającej się, widocznej, stosownie przyozdobionej i odpowiedniej do modlitwy części kościoła lub kaplicy''. Nie musi więc znajdować się ono w głównym ołtarzu, ale w "odpowiedniej do modlitwy części kościoła", np. w bocznej kaplicy. Dziś główny akcent spoczywa na sprawowaniu Uczty eucharystycznej i przyjmowaniu Komunii świętej. Msza święta jest największym uwielbieniem sakramentu Ołtarza.

Fr. Justin - "Rosary Hour"
http://www.rosaryhour.net/