- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
ks. Andrzej Wołpiuk
Szczęście ukryte w gwiazdach
Newagowe recepty na szczęście
Człowiek instynktownie szuka szczęścia – pragnie być szczęśliwym – jest to jedno z jego najważniejszych pragnień, wpisanych głęboko w ludzką naturę. Gotów jest wiele poświęcić, podjąć nawet ogromne wyrzeczenia, byle tylko być szczęśliwym. Osiągnięcie szczęścia jest kluczowym marzeniem w życiu każdego człowieka.
Często spotykamy ogłoszenia różnych instytucji i osób, których autorzy posiadają wspaniałą receptę na życie: gwarantują niemal za bezcen i bez żadnego wysiłku osiągnięcie nieskończonego szczęścia. Co jakiś czas pojawiają się w telewizji, radiu, gazetach nowe, cudowne, a nieraz i magiczne sposoby na zmianę dotychczasowego życia – panaceum na wszelkie bolączki współczesnego człowieka. Wielu ludzi odczuwających potrzebę wyzwolenia się od cierpienia, bólu, pustki, strachu przed śmiercią, szuka najkrótszej drogi przy rozwiązywaniu swoich trudności i problemów życiowych, chce przezwyciężenia niepokoju duchowego spowodowanego niepewnością i strachem o jutro, frustracjami niespełnienia, a przez to (przy tym) często ucieka w świat złudzeń, autosugestii, przesądów, aby zaspokoić swoje pragnienia i oczekiwania, aby spełnić marzenia o sukcesie i szczęściu.
Człowiek współczesny, wyobcowany i wyalienowany w stechnicyzowanym świecie, pozbawiony oparcia w gronie najbliższych i przyjaciół, często czuje się zagubiony i nieszczęśliwy, dlatego potrzebuje większej pewności co do swej przyszłości, co do wyboru właściwego kierunku swojego życia i kariery. Stąd też poszukuje na własną rękę stabilności i oparcia, a przez to otwiera się na specyficzne recepty szczęścia oferowane (sprzedawane) przez głosicieli New Age.
Wykorzystując naiwność ludzi, ich zagubienie, różnego rodzaju mistrzowie życia oferują swoją pomoc przy rozwiązywaniu złożonych życiowych dylematów i kłopotów. W zamian za zaufanie obiecują szczęście w miłości, zdrowie, sukces zawodowy czy bogactwo. Prezentacje tego typu ofert możemy coraz częściej spotkać niemal na każdym kroku.
Postulaty New Age (Ery Wodnika lub Nowej Ery) są propagowane niemal każdego dnia przez sprzedawców iluzji szczęścia spod tego znaku. Nie sposób nie zauważyć licznych reklam astrologów, wróżbitów i uzdrawiaczy oferujących odkrycie przyszłości, gwarantujących szczęście i życiowy sukces. Gazety są pełne horoskopów, cudownych rad i recept na lepsze życie. Ulice miast wylepione są plakatami reklamującymi rożnego rodzaju metody samouzdrawiania, kursy wschodniej medytacji czy jogi – nawet telewizja staje się świetnym sposobem na zareklamowanie takiej oferty.
New Age głosi, że współczesny świat znajduje się na etapie przejściowym, a wielkie religie zamiast obiecanego pokoju i szczęścia przyniosły człowiekowi jedynie przemoc, głód, nędzę, chaos, podziały i wojny. Dlatego ruch ten postawił sobie za cel uwolnienie ludzkości od tego zła na drodze licznych praktyk (joga, medytacja) oraz uświadomienie człowiekowi jego boskości i nieograniczoności, a przez to bez reszty zaspokojenie pragnienia szczęścia i spełnienia. New Age ma przynieść wyzwolenie z globalnego kryzysu i osobistych depresji związanych z poczuciem braku sensu życia, beznadziei i niespełnienia, jakie odczuwa człowiek, dlatego jego duchowi przewodnicy (mistrzowie mądrości, cudowni i tajemniczy uzdrawiacze, a nawet istoty pozaziemskie) oferują poprowadzenie ludzkości do wieku szczęścia i raju na ziemi.
New Age jest zjawiskiem wyrażającym potrzebę religijną w postmodernistycznym świecie, a sprzeciw wobec przeszłości, dawnych tradycji religijnych idzie tu w parze z totalnym ubóstwieniem teraźniejszości: religią bez dogmatów, moralności, instytucji, bez Boga i bez łaski. New Age kreowany i prezentowany jest jako alternatywa dla chrześcijaństwa i innych wielkich religii świata, jako wspaniała religia współczesnego, postępowego człowieka. New Age – to „nowy” sposób postrzegania świata, swoiście utopijny, wrogi chrześcijaństwu, łączący w jedno mistycyzm Wschodu ze współczesną psychoanalizą i nauką. New Age w podzielonym skonfliktowanym i walczącym ze sobą świecie jawi się jako ostoja szczęścia i pokoju, która za cel stawia sobie wprowadzenie ludzkości na wyższy stopień ewolucji poprzez uświadomienie jej własnej boskości i wielkości (nieskończoności), która jest źródłem szczęścia i sukcesu człowieka.
Zobacz także
ks. Józef Krasiński
Do Polski badacze Pisma Świętego (późniejsi świadkowie Jehowy) przybyli w roku 1895. Obecnie świadków Jehowy jest u nas około ćwierć miliona. Jest to w naszym kraju trzecie co do wielkości wyznanie po katolikach i prawosławnych. Ponad 120 tysięcy osób to pełnoprawni członkowie wspólnoty - tzw. głosiciele. Druga połowa (tzw. uczestniczący) przygotowuje się do pełni apostołowania, kaznodziejstwa i werbowania. Kim są świadkowie Jehowy? Jakimi metodami działania się posługują? Na co należy zwrócić uwagę w duszpasterstwie parafialnym, aby uodpornić się na ich manipulacje? A wreszcie: czego możemy się od nich nauczyć?
ks. Andrzej Draguła
Przypowieść o Miłosiernym Samarytaninie wydaje się w swej wymowie oczywista. Najczęściej podkreśla się różnicę reakcji i postępowania, jaka jest między kapłanem i lewitą a Samarytaninem. Tym pierwszym przypisuje się większą odpowiedzialność moralną związaną z pełnioną posługą, a w konsekwencji oskarża się ich o bezduszny rytualizm, który bierze górę nad miłością bliźniego. Ta interpretacja jest o tyle kusząca, że pedagogicznie bardzo łatwa do wykorzystania.
Marta Wielek
Chociaż bractwa pokutne kojarzą się nam ze skrajną ascezą, ich statuty świadczą o tym, że nie ona była głównym przedmiotem i celem ich działalności. Bractwa pokutne oddawały się modlitwie za zmarłych, rozpamiętywaniu Męki Pańskiej i adoracji Najświętszego Sakramentu. Ich członkowie opiekowali się chorymi i więźniami - zwłaszcza tymi, którzy byli skazani na śmierć. Doglądali konających, modlili się na pogrzebach. Podejmowali też rozmaitą działalność charytatywną...
