Wprowadzenie do kalendarza nowego święta Pańskiego

W czwartek po Niedzieli Zesłania Ducha Świętego po raz pierwszy przeżywamy nowe święto chrystologiczne Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Dzień 23 maja jest więc w liturgii diecezji polskich dniem wyjątkowym. O ile bowiem przyzwyczailiśmy się, że po kanonizacji czy beatyfikacji w kalendarzu liturgicznym pojawiają się nowe wspomnienia świętych i błogosławionych, o tyle wprowadzenie do kalendarza nowego święta Pańskiego nie należy do zwyczajnych. 

Wynik zatroskania papieża o świętość życia kapłanów

Nie jest to w Kościele zupełnie nowe święto. Od lat pięćdziesiątych XX wieku było ono obchodzone w niektórych krajach i zgromadzeniach zakonnych. Decyzja Benedykta XVI z czerwca 2012 roku, aby umożliwić przeżywanie tego święta w całym Kościele, jest jednym z owoców Roku Kapłańskiego oraz wpisuje się w zatroskanie papieża o świętość życia kapłanów. Nasz Episkopat zdecydował o wprowadzeniu tego święta w Polsce, teksty liturgiczne zostały przetłumaczone i zatwierdzone przez Stolicę Apostolską i już w tym roku będziemy to nowe święto celebrować. 

Co jest jego treścią? 

Po co jest nam ono potrzebne? Święto jest najpierw zaproszeniem do kontemplacji świętości i piękna kapłaństwa Chrystusa, który oddaje się Ojcu w zbawczej ofierze. Jest On kapłanem na wieki, a więc wypełnia swoje kapłaństwo także dziś, będąc naszym Jedynym Pośrednikiem u Ojca. Celebracja liturgii jest właśnie wypełnianiem kapłańskiej funkcji Chrystusa (KL 7). 

Jest to możliwe dlatego, że to wieczne kapłaństwo Chrystusa rozlewa się na cały Kościół i przez chrzest dotyka wszystkich wiernych, a przez sakramentalne święcenia w szczególny sposób tych, których w sensie ścisłym nazywamy kapłanami Kościoła. Dlatego święto jest także wezwaniem skierowanym do kapłanów, aby prowadzili życie całkowicie oddane Bogu i Kościołowi, oraz zaproszeniem wiernych do intensywnej modlitwy o uświęcenie duchowieństwa. Z orbity treści święta nie powinna nam też umknąć troska każdego z wiernych o własną świętość, która jest realizacją kapłaństwa powszechnego ochrzczonych. 

 

***

 

Liturgiczna wyjątkowość, jaką jest wprowadzenie do kalendarza nowego święta Pańskiego, każe nam temu tematowi poświęcić zasadniczą teologiczną część majowego numeru „Mszy Świętej”. Prezentujemy więc pismo przewodniczącego Komisji Liturgicznej Episkopatu, bpa Adama Bałabucha, przybliżamy kulisy powstania, wyboru daty i teologiczne treści święta. W kolejnych artykułach pochylamy się nad rozumieniem kapłaństwa w Starym i Nowym Testamencie oraz analizujemy formularz mszalny i czytania biblijne. Dopełnieniem całości jest prezentacja wszystkich tekstów własnych święta, czyli formularza Mszy, liturgii słowa na obecny rok C oraz pełnej liturgii godzin. Aby to wszystko zmieścić, poszerzyliśmy majowy numer naszego miesięcznika o kilka dodatkowych stron. Oprócz tego duszpasterze w naszym dodatku homiletycznym znajdą homilię na ten dzień oraz kartkę znanych hlondianowskich „Modlitw Powszechnych” zawierającą wprowadzenie do Mszy, akt pokuty, modlitwę powszechną i słowo przed rozesłaniem. Wszystko to razem na pewno będzie pomocne w przygotowaniu i celebracji nowego święta.