Jean Vanier urodził się w 1928 r. w Kanadzie, której jego ojciec był gubernatorem. Mając dwanaście lat Jean zdecydował się wstąpić do szkoły morskiej i do 22 roku życia służył na lotniskowcach. W 1950 r. porzucił karierę wojskową i rozpoczął drogę duchowych poszukiwań. Wstąpił do studenckiej wspólnoty chrześcijańskiej „Żywa woda”, założonej przez dominikanina Thomasa Philipea (stał się on wielkim przyjacielem i mistrzem Vaniera). Jean Vanier przejmuje kierownictwo nad wspólnotą, jednak jako osoba świecka nie jest dobrze postrzegany przez władze duchowne. Postanawia więc zostać księdzem. W wyniku konfliktu z biskupem rezygnuje jednak z formacji w ostatnim roku studiów. Kolejne lata spędza samotnie, w klasztorze trapistów, na fermie, w Fatimie. W 1962 r. broni rozprawę doktorską i rozpoczyna karierę naukową na uniwersytecie w Toronto. W tym czasie Thomas Philip zostaje kapelanem w domu opieki społecznej w Trosly. Tam odwiedza go Jean Vanier i po raz pierwszy spotyka się z osobami niepełnosprawnymi. Jean postanawia zamieszkać wraz z dwoma niepełnosprawnymi w zakupionym prze siebie domku. Tak zaczyna się historia Arki. Obecnie L’Arche jest międzynarodową federacją wspólnot, w której osoby upośledzone żyją i pracują razem ze zdrowymi. Wspólnoty te kształtują się ze względu na potrzeby najsłabszych. Przez lata działalności stały się znakiem dla świata, że osoba niesamodzielna nie jest gorszym „rodzajem” człowieka, ale wybranym i umiłowanym dzieckiem Boga, które w Kościele i społeczeństwie ma swoje miejsce i zadanie. Bliźniaczą organizacją, której wraz z Marie Mathie J. Vanier jest założycielem jest „Wiara i Światło”. Jean Vanier uważa, że „odrzuceni przez społeczeństwo, to źródło życia i światła, które prowadzi nas do tego co najważniejsze, do całej prawdy – Jezusa.”

 

 

– My bardzo często odbywamy rekolekcje w każdej wspólnocie czy w obrębie każdego regionu. Mamy między innymi takie bardzo szczególne rekolekcje, które nazywamy rekolekcjami „tęczy” czy „tęczowymi”, specjalnie dla osób z upośledzeniem umysłowym. Mamy bardzo różne rekolekcje, np. dla asystentów Arki, którzy są dopiero rok, dwa lata w Arce, dla asystentów długoterminowych – rekolekcje przymierza. Chodzi o to, żeby jak najlepiej połączyć razem nasze doświadczenie ze Słowem Bożym. Nasza codzienność bywa bardzo trudna. Osoby z upośledzeniem bywają bardzo biedne, a życie z nimi również bardzo trudne, dlatego potrzebujemy przypominać sobie przesłanie Jezusa, aby odnaleźć głęboki sens tego czym żyjemy na co dzień.