Autor: Bogumiła (---.neoplus.adsl.tpnet.pl)
Data: 2006-05-06 03:51
Szczerze mówiąc, pierwszy raz słyszę o zadośćuczynieniu sobie, ale nie kłóci mi się to z niczym. Zadośćuczynienie to jest wynagrodzenie krzywd, które się drugiemu uczyniło. To zrobienie czegoś pozytywnego, dobrego, dla tej osoby, także jako przeproszenie. W stosunku do Boga - modlitwa i dobre czyny, w stosunku do bliźniego - wyrównanie rachunków (np. oddanie skradzionej rzeczy, przeproszenie za złe słowa) oraz także modlitwa i dobre czyny. Więc w stosunku do siebie zadośćuczynieniem powinna być także naprawa win, modlitwa i dobre czyny. Modlitwa w swojej intencji (ogólnie lub o coś konkretnego, np. żebym umiała przebaczać, być lepsza, być uśmiechnięta. Dobre czyny (ascetyczne postanowienie lub miłosierne czyny wobec innych) ofiarowane w swojej intencji, za swoje grzechy. Naprawa win, wynagrodzenie krzywd - to ciągłe podejmowanie prób poprawy swojego życia. Każdy grzech to wielka krzywda wyrządzona sobie. Zadośćuczynieniem będzie więc także wyprostowanie tego, co grzech skrzywił, nadrobienie tego, co utraciłam przez grzech. Właściwie każda dobra rzecz, każdy dobry czyn, dobre słowo, modlitwa, spowiedź, Msza święta - może być, jest, zadośćuczynieniem za krzywdy wyrządzone sobie.
|
|
