logo
Piątek, 29 marca 2024 r.
imieniny:
Marka, Wiktoryny, Zenona, Bertolda, Eustachego, Józefa – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Ks. Stanisław Ormanty TChr
Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne… Komentarze do czytań biblijnych na rok B
Wydawnictwo Hlondianum
 


Kolejny tom komentarzy do czytań mszalnych, tym razem na rok „B”, a w nim: Obszerne komentarze do I i II czytania oraz do Ewangelii na każdą niedzielę I uroczystość roku liturgicznego B: część I (1016 stron) – Adwent, Narodzenie Pańskie, Wielki Post, Triduum Paschalne i Wielkanoc, uroczystości i niektóre święta; część II (776 stron) – okres w ciągu roku.
 
 

Wydawca: Hlondianum
Rok wydania: 2018
2 tomy
Format: 165x235
Stron: 1792
Rodzaj okładki: Miękka

 
  
    

 
II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

II czytanie: Rz 8,31b-34
Bóg nie oszczędził dla nas własnego Syna
 
W tych słowach Apostoł Paweł podejmuje temat miłości Boga do ludzi. Wyrażenie „Bóg z nami” oznacza tyle, co zwrot: „opowiadać się za kimś”, „być przy czyimś boku”, „brać kogoś w obronę”. W tych słowach najprawdopodobniej Paweł odwołuje się do wcześniejszych słów mówiących o powołaniu, przeznaczeniu i usprawiedliwieniu przez Boga: „Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamiaru. Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi. Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał – tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił – tych też obdarzył chwałą” (Rz 8,28-30). Werset: „On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować” jeszcze dobitniej wyjaśnia, na czym polega to, że Bóg jest „z nami”. Bóg Ojciec to Ktoś, Kto „wydaje za nas własnego Syna”.
 
Wyrażenie: „nie oszczędził” zazwyczaj wskazuje na dopuszczenie jakiegoś zła na tego, kogo się nie oszczędza, a to ukazuje ogromną miłość do człowieka. Bóg kierując się taką miłością, dopuścił ogrom cierpienia i śmierć na własnego Syna. Zaimek dzierżawczy „własnego” wskazuje na cel wyraźnego odróżnienia Syna jedynego od wszystkich ludzi, przybranych dzieci Boga. Na tle wyrażeń: „własny Syn”, „nie oszczędził” w silnym kontraście pojawia się czasownik: „wydał Go”. Ten czasownik najczęściej występował w opisach wyroków sędziowskich, a szczególnie gdy dotyczyło to kary śmierci.
 
Zdanie: „On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go wydał za nas wszystkich” podkreśla wielkość Bożej miłości, która jest podstawą dzieła odkupienia. Chrystus wydający się na krzyżu w ofierze przez to daje człowiekowi dobro najwyższej miary, czyli możliwość zbawienia, możliwość zdobycia życia wiecznego. Cała gama zbawczych dóbr ma swoje źródło w przyjściu Chrystusa na ziemię, aby umrzeć i zmartwychwstać, czyli w Jego zbawczym dziele.
 
„Usprawiedliwieni przez Boga” – to określenie dotyczące tych, których Bóg wybrał. Przez tez zwrot Apostoł Paweł chciał także uwypuklić kontrast między oskarżeniem a usprawiedliwieniem. Bóg sprawując dzieło usprawiedliwienia, występuje nie tylko w roli sędziego, co raczej w roli Stworzyciela i Ojca. Usprawiedliwienie jest wprost przeciwne oskarżeniu, bo oskarżenie ma na celu uczynienie człowieka niegodnym łaski i miłości Boga. Bóg uniewinnił nas w Chrystusie, dlatego nikt nie może nas potępić. Chrystus powstał z martwych, czyli odniósł totalne zwycięstwo nad wszystkim, dlatego nic nie jest w stanie nas od Niego odłączyć. Chyba że człowiek ma tak bardzo złą wolę i nie chce otworzyć się na zbawczą miłość Chrystusa, wówczas sam się skazuje na potępienie.
 
W wersetach 34-37 Apostoł Paweł wyraża miłość Chrystusa w kilku krótkich zdaniach. Najpierw zadaje dwa pytania, opatrzone odpowiedziami, również w formie pytań retorycznych. Następnie przechodzi do pozytywnej deklaracji: „Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował” (Rz 8,37). Paweł mocno podkreśla prawdę, że człowiek w rzeczywistości zasłużył na śmierć, ale został od niej uratowany tylko dzięki Chrystusowi, dzięki Jego przelanej krwi. Stąd wynika dość oczywisty wniosek: tenże Bóg nie może skazywać człowieka na śmierć, skoro dla ratowania całego rodzaju ludzkiego oddał swoje własne życie, i co więcej – nadal wstawia się za ludźmi przed Bogiem. Ta trwałość miłości Chrystusa wyraża się w Chrystusowym orędownictwie za ludźmi u Boga Ojca. Paweł używa czasownika entyghano oznaczającego: „przychodzenie do kogoś”, „szukanie”, „proszenie”. Dlatego występująca formuła: „prosić o coś dla kogoś” oznacza tyle, co „wstawiać się za kimś”.
 
„Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby nam wraz z Nim i wszystkiego nie darować?”. Przyimek „z” ma tutaj swoje głębokie znaczenie, ponieważ występuje w zdaniu, w którym użyte są dwa bardzo ważne soteriologiczne czasowniki: „wydał” i „darował”. Z jednej strony chodzi o wydanie Syna Bożego na śmierć, z drugiej strony chodzi o danie nam wszystkiego razem z darowaniem grzechów. Jezus wydając siebie na krzyżu, tym samym dał człowiekowi najwyższe dobra, czyli szansę osiągnięcia życia wiecznego.
 
Tak, jak Abraham był „za Bogiem”. Gdy nie wzbraniał się ofiarować Mu swego jedynego syna, w takim samym stopniu i Bóg jest „za nami”, ofiarując swego Syna. „Jakżeby nie miał z Nim darować nam wszystkiego?”. Użyte greckie słowo: ta panta nie wskazuje tylko na wszechświat, ale także na wszelkie zbawcze dary, które nam wysłużył Jezus przez śmierć i zmartwychwstanie, dzięki którym człowiek może mieć nowe, prawdziwe życie już tutaj, na ziemi. W Jezusie Chrystusie, który umarł i zmartwychwstał, zostało dokonane pojednanie, w Nim została zapłacona wina. 

Zobacz także
dk. Jakub Zinkow

Bóg powołał człowieka do wolności. Jak podaje Katechizm, „wolność jest zakorzenioną w rozumie i woli władzą działania lub niedziałania” (KKK 1731). Z jednej strony jest wielkim darem, ale wiąże się z równie wielką odpowiedzialnością. Oznacza to, że Bóg traktuje nas naprawdę poważnie. Nie jesteśmy marionetkami, które tylko pozornie żyją, a tak naprawdę są sterowane przez kogoś innego. 

 
dk. Jakub Zinkow

Mojżesz został umocniony słowami „ustanawiam cię jakby Bogiem dla faraona”. Od teraz to nie Mojżesz miał się bać faraona, ale faraon jego. To była Boża odpowiedź na wątpliwości co do powołania. Mojżesz więcej już nie oponował, wrócił do swoich zadań z nową odwagą. Analizując fragment o „zatwardziałym sercu faraona”, egzegeci często zastanawiali się nad zagadnieniem wolnej woli człowieka.

 
Dariusz Kowalczyk SJ

Historia rozłamów wśród chrześcijan i wysiłków, aby zaradzić podziałom, jest dla nas lekcją, z której warto wyciągnąć wnioski. Jezus, wiedząc, że Jego ziemska misja zbliża się do końca, modlił się do Boga Ojca o jedność swych uczniów: „Proszę, aby wszyscy stanowili jedno, Ojcze, niech będą jedno z Nami […]. Niech stanowią jedno, aby świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś” (J 17, 21).

 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS