Doroty, Olechny, Kajetana, Sykstusa – wyślij kartkę
Medytacja tygodnia
19. Niedziela Zwykła, rok C
7 sierpnia 2022 r.
I Lectio:
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo. Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę. Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze. Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie. A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».
II Meditatio:
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: "Co Bóg mówi do mnie?"
Oczekiwać na przyjście Pana Jezusa, to nerwowo, co pięć minut wyglądać niejako przez okno, czy już nie nadchodzi, się nie zbliża, nie jest tuż, tuż u drzwi. A może robić swoje, wypełniać zadania, które powierzył nam przed swoim odejściem do Ojca, w szczególności troszczyć się o dobro bliźnich powierzonych naszej pieczy. A jak wróci i zakołacze, przerwać wykonywane zajęcia i prace, czy zadania, pobiec, aby Mu otworzyć.
Czy ja czekam i nie ważne jest, czy Pan zapuka do mych drzwi za chwilę, jutro, czy w innym, bardziej odległym terminie, będę gotowy i kiedy zapuka, uczynię wszystko, aby Mu jak najszybciej otworzyć, powitać Go. Czy staram się to czynić także i teraz, kiedy codziennie przychodzi do mnie w swoim słowie, sakramentach, drugim człowieku, biegnę i otwieram. Czekam aktywnie i twórczo, starając się jak najlepiej wypełniać moje codzienne obowiązki i powierzone zadania. Nade wszystko dbam, aby było ze mną dobrze moim braciom i siostrom, aby z mojej strony niczego im nie brakowało i aby nie musieli czekać ani minuty dłużej na to, co im się należy z racji mojej wobec nich posługi, co im jest potrzebne czy wręcz niezbędne do godnego, codziennego życia. Choć to przerasta i moją wyobraźnię to ufam, że kiedyś w Domu Ojca znajdę się przy stole wraz z innymi, a usługiwał nam będzie sam Pan.
Poproszę na modlitwie o dar codziennego, aktywnego, twórczego oczekiwania na powrót Pana Jezusa. Nie chcę czekać, bojąc się, ale kochając, służąc innym. Powierzę Panu i Jego łasce rolników, pielgrzymów, odpoczywających. Dalej będę prosił o dar pokoju.
III Oratio:
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska,
według nadziei, którą pokładamy w Tobie...
(Ps 33, 20.22)
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:
Szczęśliwy naród wybrany przez Pana
***
 |
opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek:    |
Poznaj lepiej praktykę kontemplacji ewangelicznej według Lectio DivinaPolecane pozycje pomocne w praktyce modlitwy Słowem BożymZaprenumeruj medytację
Copyright (C) www.Katolik.pl 2000-2022
Patroni Dnia
Święci męczennicy: Sykstus II papież, i towarzysze
Św. Sykstus objął rzymskie biskupstwo w roku 257. Był dobrym i miłującym pokój papieżem. Jego pontyfikat trwał zaledwie rok. 6 sierpnia 258 roku na mocy ostatniego edyktu Waleriana, skazującego na śmierć przywódców chrześcijańskich, schwytano go na cmentarzu Praetextatusa i zabito. Razem z nim ponieśli śmierć męczeńską św. Felicisimus i Agapiusz oraz 4 diakonów. Trzy dni później został także umęczony św. Wawrzyniec, archidiakon św. Sykstusa.
***
św. Kajetan
Kajetan urodził się w mieście Vicenza w roku 1480. Kajetan, mimo że nie posiadał jeszcze święceń kapłańskich, nawiedzał szpitale i przytułki dla ubogich. Prowadził bardzo intensywne życie wewnętrzne. Po studiach w Padwie otrzymał święcenia kapłańskie i założył zgromadzenie kleryków regularnych, których nazwano teatynami. Dopiero mając 36 lat przyjął święcenia kapłańskie (1516). Odznaczał się gorliwością w modlitwie i w uczynkach miłosierdzia. Zmarł w Neapolu w roku 1547. W tym samym 1547 roku w Neapolu wybuchła wojna domowa. Kajetan miał prosić Boga, by przyjął ofiarę jego życia dla zahamowania rozlewu krwi. Bóg widać przyjął ofiarę swego wiernego sługi, gdyż tego samego roku dnia 7 sierpnia Kajetan zmarł po 67 latach życia. Beatyfikacja sługi Bożego odbyła się w 1629 r. Dokonał jej Urban VIII.
***
bł. Edmund Bojanowski
Edmund Bojanowski urodził się 14 listopada 1814 roku w Grabonogu w archidiecezji poznańskiej. Szlachcic, patriota, głęboko religijny – wybrał życie w celibacie, aby być bardziej wolnym i dyspozycyjnym dla królestwa Bożego. Rzeczywistość ziemską odczytał w duchu ewangelicznym, angażując się szczególnie w służbie zaniedbanego ludu wiejskiego, z całkowitym zapomnieniem o sobie. Chociaż był człowiekiem świeckim, 3 maja 1850 r. założył zgromadzenie zakonne Sióstr Służebniczek Maryi Niepokalanej. Zrealizował powszechne powołanie do świętości i nakreślając swoim życiem model i wzór apostolstwa świeckich, stał się prekursorem Soboru Watykańskiego II. Zmarł 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej. Jest pionierem apostolatu świeckich ściśle współpracujących z hierarchią kościelną. Będąc człowiekiem głęboko religijnym i praktykującym, na każdego człowieka, a zwłaszcza na biedne dziecko, patrzył przez pryzmat miłości do Boga. Mimo słabego zdrowia robił wszystko, by nieść pomoc zaniedbanemu ludowi wiejskiemu przez organizowanie ochronek dla dzieci i opieki nad chorymi, troszcząc się jednocześnie o podniesienie moralności dorosłych.
jutro: św. Dominika
