Dla Jezusa istnieją dwie najważniejsze relacje, właśnie z Ojcem i Duchem Świętym. To rewelacyjne i fundamentalne odkrycie istoty życia chrześcijańskiego. Mamy być ukształtowani przez Ducha dokładnie tak, jak Jezus w swej objawionej nam ludzkiej naturze. Najpiękniejsze w tym zadziwiającym Bożym projekcie jest świadectwo Ducha wołającego w naszych sercach „Abba”.   Z o. Cyprianem Morycem o różnych powołaniach w Kościele i jednym Duchu Świętym, który pozwala doświadczać żywego Boga niezależnie od stanu życia rozmawia o. Artur Rychta OCD

Przeczytałam w życiu bardzo dużo książek... Bywały momenty, gdy kończyłam jedną, a rozpoczynałam drugą. Były też chwile, gdy po odłożeniu książki potrzebowałam więcej czasu na tzw. powrót do rzeczywistości. Nie zdarzało mi się zbyt często sięgać po fantastykę. Słyszałam jednak o jej przedstawicielu, Johnie Ronaldzie Reuelu Tolkienie. Z czystym sumieniem muszę jednak przyznać, że dopiero po upływie lat poznałam lepiej wybitną postać brytyjskiego pisarza oraz profesora filologii klasycznej i literatury staroangielskiej na Uniwersytecie Oksfordzkim.

Maria Vadia jest katolicką ewangelizatorką. Odkąd otrzymała od Boga misję głoszenia Słowa Bożego, nieustannie podróżuje po Ameryce, Europie i Afryce, posługując zarówno podczas wielkich spotkań charyzmatycznych, jak i prowadząc formację grup modlitewnych, ewangelizując w więzieniach dla kobiet oraz w „Domu Chwały” – miejscu schronienia dla ofiar handlu ludźmi. Maria uczy katolików uwielbienia Boga i chodzenia w darach Ducha Świętego.   W rozmowie z Anną Lasoń-Zygadlewicz Maria Vadia opowiada, jakie niespodzianki robi Duch Święty tym, którzy oddają się Mu do współpracy  

Modlitwa to słowo bliskie osobom wierzącym i trudno byłoby znaleźć osobę, która nie słyszała nigdy o takiej czynności. Modlitwa może mieć jednak bardzo różne znaczenie w życiu poszczególnych ludzi. Może być praktykowana sporadycznie lub często, może być stałym punktem dnia lub świątecznym zwyczajem. Często można spotkać się ze stwierdzeniem, że dla chrześcijanina modlitwa to spotkanie i rozmowa z żywym Bogiem, słuchanie Go i poznawanie Jego woli, by potem wypełniać ją w swoim życiu.

W odróżnieniu od łaski uświęcającej charyzmaty są różnorodne. Każdy z nas otrzymuje inne. Duch Święty chce działać przez nas dla dobra innych. Otrzymujemy charyzmaty po to, by przez nas – a konkretnie przez nasze czyny – objawiać się mogło Boże działanie. Żeby w konsekwencji naszej służby mogła rozlewać się Jego miłość i moc Ducha Świętego. Charyzmaty to dary dane nam nie dla naszego uświęcenia, ale dla służby w Kościele. - mówi o. Wit Chlondowski OFM w rozmowie z Magdaleną Prokop-Duchnowską

„Bierzmowanie – matura czy inicjacja chrześcijańska?” – takie prowokacyjne pytanie postawili organizatorzy IV Ogólnopolskiego Kongresu Nowej Ewangelizacji, który odbył się [kilka lat temu] na Jasnej Górze. Bierzmowanie należy do „sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego” – podkreśla Katechizm Kościoła Katolickiego. Ale zdaje się, że mało kto z nas myśli o bierzmowaniu jako sakramencie inicjacji, a zdecydowanie częściej uważamy je za „sakrament dojrzałości chrześcijańskiej”, chociaż takie określenie w KKK pojawia się tylko raz…

Nikt nie pomyślał o Bogu jako o Trójcy Przenajświętszej, że Bóg jest wspólnotą, rodziną, harmonią, że Bóg jest miłością. Myślę, że odpowiedzi nie byłyby lepsze, gdyby pytano katolików. Bóg jest inny. Bóg jest całkiem inny. Bóg jest miłością. On – poza tym, że kocha – nie czyni nic innego.   Z o. Wilfridem Stinissenem OCD rozmawia Kuno Arnkilde

Jeśli ktoś powie: „Chcę przyjąć chrzest w Duchu Świętym, ale nie chcę np. daru języków”, to tak jakby chciał zanurzyć się w oceanie, ale nie chciał zamoczyć ust. Jeśli proszę o taki chrzest – muszę zaakceptować, że Jezus będzie miał władzę nad wszystkim w moim życiu, że będzie je kontrolował. A wtedy – będzie mógł przeze mnie czynić wielkie rzeczy – takie, o których nawet mi się nie śniło.

Przyzywamy Ducha Świętego nie wiedząc, czy potrafimy przyjąć Jego łaskę, z obawą czy wystarczy otwartości, z obawą czy On zechce nam się udzielić, bo dużo w nas niewiary. A On w swej mocy i delikatności już do nas przyszedł, już jest, bo to Duch Boży unosił się nad wodami, bo to On jest w nas sprawcą wszelkiego chcenia i działania, to On sprawia, że możemy wyznać: Panem jest Jezus, by po chwili móc wołać do Stworzyciela Abba!

Wicher i Ogień -- te dwa znaki pojawiają się w dzień Pięćdziesiątnicy. Duch zatem przychodzi, aby gasić i zapalać. Gasić to, co za bardzo ludzkie w naszym przeżywaniu wiary i rozpalać każdą Bożą iskrę. Jaki zatem "ziemski"ogień i jaki "niebieski" pali się w Apostołach, uczennicach i uczniach Jezusa oczekujących na tajemniczy Dar Pięćdziesiątnicy?