- Po pierwsze, w Kościele zawsze istniały wybitne kobiety. Warto więc wyjść od tego, że rola kobiet w Kościele nie zaczęła się dopiero w XIX w. od postulatów sufrażystek brytyjskich. Kościół katolicki ma bogatą historię bardzo ważnej roli kobiet w teologi, duchowości. Wydaje się, że postulat stworzenia nowego feminizmu, który faktycznie był postulatem Jana Pawła II  wynikał z jego szczególnej wrażliwości na współczesną kulturę. Z jego umiejętności czytania znaków czasu. Przypomnijmy, że także w innych dziedzinach działalności papież dokonał całego mnóstwa aktów, które my dopiero teraz staramy się zrozumieć. Np. pierwsze wejście do synagogi od czasów św. Pawła, pierwsze spotkanie modlitewne z przedstawicielami innych religii, wezwanie do rachunku sumienia dotyczącego dziejów Kościoła, przeproszenie za inkwizycję czy niewolnictwo. Tych profetycznych znaków było wiele. Za ich pomocą papież potrafił czytać współczesną kulturę i odpowiadać jej w duchu Ewangelii. Wydaje mi się, że postulat tworzenia nowego feminizmu był właśnie jednym z takich znaków. Nie jedynym, nie najważniejszym, ale jednym z nich.

 

 

- Można na różny sposób czytać i interpretować nowy feminizm. Jan Paweł II nie stworzył jakiejś dziedziny teologii, który można by nazwać nowym feminizmem. Napisał za to kilka bardzo ważnych tekstów o kobietach, bądź skierowanych do kobiet. Encyklikę "Redemptoris Mater" - o roli Matki Bożej w Kościele, w której znajdują się bardzo ważne passusy o kobiecie i jej powołaniu. Bardzo istotny list "Mulieris Dignitatem" i jeszcze jeden list skierowany do kobiet. Mamy więc trzy bardzo ważne dokumenty. Nie mniej jednak zawarte są w nich raczej sugestie i postulaty niż program chrześcijańskiego feminizmu. Ten program w sposób oczywisty łączy się z teologią ciała ponieważ ta część nauczania Jana Pawła II, którą nazywamy teologią ciała jest refleksją o ciele ludzkim, płci, seksualności, związku mężczyzny i kobiety, rodzinie, małżeństwie, relacji pomiędzy ciałem a duszą. W sposób naturalny więc te dwie dziedziny refleksji papieża przenikają się. Z całą pewnością teologia ciała jest refleksją bardziej fundamentalną niż inspiracje feministyczne obecne w nauczaniu Jana Pawła II. Nowy feminizm jest więc częścią znacznie bardziej kompleksowego zagadnienia.

 

 

- Niewątpliwie tak. Teologowie katoliccy powinni bardzo poważnie podejść do problematyki gender. Do tego, co określa się jako płeć kulturową. W zagadnieniu płci kulturowej jest coś bardzo prawdziwego. Przecież sposób rozumienia płciowości i różnego rodzaju zachowań seksualnych, roli mężczyzny i kobiety rzeczywiście zmienia się w ciągu wieków. Zmienia się pojmowanie roli matki, ojca, małżeństwa, sposobu zawierania małżeństwa. Mamy do czynienia z różnymi modyfikacjami w różnych kulturach. Tym się zajmuje problematyka genderowa, która mówi, że inaczej patrzono na ciało i płciowość w różnych okresach historycznych.