Wysławienie i pokora Maryi

Zadziwiający też jest inny aspekt tajemnicy Wniebowzięcia Matki Bożej. Napełnia nas on wewnętrzną zadumą. Jest to nauka, która płynie dla nas z Jej wysławionego stanu, i która przypomina drogę, przez jaką stan ten został osiągnięty. Jej chwała napełnia duszę cudownością i radością, ale wydaje się, że zachowuje też ogromny dystans pomiędzy Nią a nami. Wystawia na próbę naszą nadzieję, byśmy mogli pewnego dnia ją osiągnąć. Jej pokora zbliża Ją do nas, czyni Ją siostrą naszego ludzkiego bytowania. Sprawia, że możemy się do Niej zbliżyć, zrozumieć i naśladować Ją.

Pokora Maryi określa Jej duchowe szczęście jak Wniebowstąpienie określa zakończenie. Pozwala zrozumieć, z jednej strony plan Boga, który z nicości tworzy, wybiera, rozmnaża, wynosi, uświęca, wysławia; z drugiej stan Maryi, obejmujący dwa przeciwne bieguny: Jej uniżenie i Jej wywyższenie.

G. B. Montini
 

teksty pochodzą z książki: "Z Maryją na co dzień - Rozważania na wszystkie dni roku"
(C) Copyright: Wydawnictwo SALWATOR,   Kraków 2000
www.salwator.com